Με μάτια απ’ τον καπνό θολά
το ένα λες για δύο
σηκώνει κύματα πολλά
το τελευταίο αντίο
Με μάτια απ’ τον καπνό θολά
σαν ξένο με κοιτάζεις
και πάνω απ’ τα παλιά
καινούργια αγάπη βάζεις
Φεύγω και φιλιά μεθυσμένα
θα χαρίσω απόψε σε χείλια ξένα
τύψη πια καμία
μες στην τρικυμία
δε θα ναυαγήσω εγώ για σένα
φεύγω και φιλιά μεθυσμένα
δίνω και πίνω απόψε για μένα
παίρνω άλλα πλοία
και βάζω τελεία
σε ότι μου θυμίζει εσένα
Σαν το γυαλί με ράγισες
μ’ αυτά λοιπόν τα νέα
σε περιμένει κι άργησες
η νέα σου παρέα
Σου γράφω στο παράθυρο
πως θα τα καταφέρω
στη συλλογή σου λάφυρο
πως ήμουνα το ξέρω
|
Me mátia ap’ ton kapnó tholá
to éna les gia dío
sikóni kímata pollá
to telefteo antío
Me mátia ap’ ton kapnó tholá
san kséno me kitázis
ke páno ap’ ta paliá
kenurgia agápi vázis
Fevgo ke filiá methisména
tha charíso apópse se chilia kséna
típsi pia kamía
mes stin trikimía
de tha nafagíso egó gia séna
fevgo ke filiá methisména
díno ke píno apópse gia ména
perno álla plia
ke vázo telia
se óti mu thimízi eséna
San to gialí me rágises
m’ aftá lipón ta néa
se periméni ki árgises
i néa su paréa
Su gráfo sto paráthiro
pos tha ta kataféro
sti sillogí su láfiro
pos ímuna to kséro
|