|
Να φύγεις ήθελες το ήξερα καιρό
Με μια ψυχρή ματιά σου μου το είχες δείξει
Μα το φινάλε σου δεν ήταν τολμηρό
Η απουσία σου να θες να τ’ αποδείξει
Δεν είχες το φιλότιμο το τέλος να ζητήσεις
και μ’ άφησες κάθε βραδιά να ψάχνω για εξηγήσεις
Δεν είχες το φιλότιμο δυο λόγια να με πείσεις
Να μην αφήσεις μια βραδιά με μαύρες αναμνήσεις
Και σπάω πράγματα που ακόμα σε ζητάω
Καίω τα γράμματα που γράφουν “σ’ αγαπάω”
Με πιάνουν κλάματα μονάχος μου μιλάω
Δεν είχες μια σταλιά φιλότιμο…
Να φύγεις ήθελες και ήταν φανερό
Ότι δεν είχες αφορμή και ευκαιρία
Μόνος μου πίνω το ποτήρι το πικρό
Στο παρελθόν να ψάχνω για να βρω αιτία
|
Na fígis ítheles to íksera keró
Me mia psichrí matiá su mu to iches diksi
Ma to finále su den ítan tolmiró
I apusía su na thes na t’ apodiksi
Den iches to filótimo to télos na zitísis
ke m’ áfises káthe vradiá na psáchno gia eksigísis
Den iches to filótimo dio lógia na me pisis
Na min afísis mia vradiá me mavres anamnísis
Ke spáo prágmata pu akóma se zitáo
Keo ta grámmata pu gráfun “s’ agapáo”
Me piánun klámata monáchos mu miláo
Den iches mia staliá filótimo…
Na fígis ítheles ke ítan faneró
Όti den iches aformí ke efkería
Mónos mu píno to potíri to pikró
Sto parelthón na psáchno gia na vro etía
|
