Το τρένο έφτασε έχει ανάψει προβολείς
Αγκομαχάει στις γραμμές, περνάει η ώρα
Άναψε το τσιγάρο κι άιντε ν’ ανεβείς
Είναι ταξίδι μακρινό η ενδοχώρα
Σ’ ένα βαγόνι θα ‘μαι εσύ κι εγώ
Θα ‘χει στο μπαρ κάπου πενήντα μουσικούς
Να παίζουν τζαζ δημοτικά κι ό,τι γουστάρεις
Στην πρώτη θέση θα γελάς θ’ακούς
Τις αναμνήσεις ασ’ τες πίσω μην τις πάρεις
Κι απ’ το παράθυρο η Αθήνα σκοτεινή
Λιγάκι, κι όπου να ‘ναι θα χαράξει
Και μες στα μάτια σου θα χάνονται οι σταθμοί
Κλεισ’ την κουρτίνα, τέλειωσε κι αυτή η πράξη
Ευφραίνου Αττική ενδοχώρα, τώρα
Ήρθε η ώρα προχώρα
Και πάρε φόρα
Ευφραίνου Αττική επενδύσου, ντύσου
Να δεχτείς το παιδί σου
Εδώ και τώρα!
|
To tréno éftase échi anápsi provolis
Agkomachái stis grammés, pernái i óra
Άnapse to tsigáro ki áinte n’ anevis
Ine taksídi makrinó i endochóra
S’ éna vagóni tha ‘me esí ki egó
Tha ‘chi sto bar kápu penínta musikus
Na pezun tzaz dimotiká ki ó,ti gustáris
Stin próti thési tha gelás th’akus
Tis anamnísis as’ tes píso min tis páris
Ki ap’ to paráthiro i Athína skotiní
Ligáki, ki ópu na ‘ne tha charáksi
Ke mes sta mátia su tha chánonte i stathmi
Klis’ tin kurtína, téliose ki aftí i práksi
Efrenu Attikí endochóra, tóra
Ήrthe i óra prochóra
Ke páre fóra
Efrenu Attikí ependísu, ntísu
Na dechtis to pedí su
Edó ke tóra!
|