|
Λείπεις και είμαι λυπημένη,
νιώθω καταβεβλημένη,
ο χωρισμός με έχει τσακίσει,
σαν κεραυνός μ’ έχει χτυπήσει,
απαρηγόρητη σε ψάχνω,
ρωτάω νέα σου να μάθω,
από το σπίτι σου περνάω,
λείπεις κι ακόμα σ’ αγαπάω.
Γιατί φοβάμαι μόνη μου να ζήσω
φοβάμαι να ξαν’ αγαπήσω
συνήθισα στην αγκαλιά σου
και δεν αντέχω μακριά σου,
φοβάμαι μόνη μου να ζήσω
φοβάμαι να ξαν’ αγαπήσω
συνήθισα στην αγκαλιά σου
και δεν αντέχω μακριά σου.
Λείπεις και είμαι λυπημένη,
νιώθω καταβεβλημένη,
ο χωρισμός με έχει τσακίσει,
σαν κεραυνός μ’ έχει χτυπήσει,
απελπισμένα σ’ αγαπάω,
μες στο δωμάτιο γυρνάω,
όλα εσένα μου θυμίζουν,
και το μυαλό μου βασανίζουν.
Γιατί φοβάμαι μόνη μου να ζήσω
φοβάμαι να ξαν’ αγαπήσω
συνήθισα στην αγκαλιά σου
και δεν αντέχω μακριά σου,
ναι, φοβάμαι μόνη μου να ζήσω
φοβάμαι να ξαν’ αγαπήσω
συνήθισα στην αγκαλιά σου
και δεν αντέχω μακριά σου.
|
Lipis ke ime lipiméni,
niótho katavevliméni,
o chorismós me échi tsakísi,
san keravnós m’ échi chtipísi,
aparigóriti se psáchno,
rotáo néa su na mátho,
apó to spíti su pernáo,
lipis ki akóma s’ agapáo.
Giatí fováme móni mu na zíso
fováme na ksan’ agapíso
siníthisa stin agkaliá su
ke den antécho makriá su,
fováme móni mu na zíso
fováme na ksan’ agapíso
siníthisa stin agkaliá su
ke den antécho makriá su.
Lipis ke ime lipiméni,
niótho katavevliméni,
o chorismós me échi tsakísi,
san keravnós m’ échi chtipísi,
apelpisména s’ agapáo,
mes sto domátio girnáo,
óla eséna mu thimízun,
ke to mialó mu vasanízun.
Giatí fováme móni mu na zíso
fováme na ksan’ agapíso
siníthisa stin agkaliá su
ke den antécho makriá su,
ne, fováme móni mu na zíso
fováme na ksan’ agapíso
siníthisa stin agkaliá su
ke den antécho makriá su.
|
