Μια πόλη δίχως όνομα η αγάπη μας
και ο χρόνος που κυλάει δε μας τρομάζει
τα όνειρα φωτιά τις νύχτες βγάζουνε
κι εγώ σε θέλω…
σε θέλω…σε θέλω
Φοβάμαι που ‘μαι ευτυχισμένος και είμαι τόσο ερωτευμένος
η χαρά μη γίνει πόνος κι εγώ μείνω πάλι μόνος
μη τελειώσει η αγάπη και το γέλιο γίνει…
φοβάμαι μήπως γίνει δάκρυ και δε βρω ξανά την άκρη
Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
Μια πόλη που σχεδόν απαγορεύεται
να φτάσουν της ζωής τα γεγονότα
νύχτα με το πάθος μας που σμίγουνε
κι εγώ σε θέλω…
σε θέλω…σε θέλω
Φοβάμαι που ‘μαι ευτυχισμένος και είμαι τόσο ερωτευμένος
η χαρά μη γίνει πόνος κι εγώ μείνω πάλι μόνος
μη τελειώσει η αγάπη και το γέλιο γίνει…
φοβάμαι μήπως γίνει δάκρυ και δε βρω ξανά την άκρη
Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
Φοβάμαι που ‘μαι ευτυχισμένος…
η χαρά μη γίνει πόνος…
μη τελειώσει η αγάπη…
|
Mia póli díchos ónoma i agápi mas
ke o chrónos pu kilái de mas tromázi
ta ónira fotiá tis níchtes vgázune
ki egó se thélo…
se thélo…se thélo
Fováme pu ‘me eftichisménos ke ime tóso erotevménos
i chará mi gini pónos ki egó mino páli mónos
mi teliósi i agápi ke to gélio gini…
fováme mípos gini dákri ke de vro ksaná tin ákri
Theé mu póso s’ agapó
Mia póli pu schedón apagorevete
na ftásun tis zoís ta gegonóta
níchta me to páthos mas pu smígune
ki egó se thélo…
se thélo…se thélo
Fováme pu ‘me eftichisménos ke ime tóso erotevménos
i chará mi gini pónos ki egó mino páli mónos
mi teliósi i agápi ke to gélio gini…
fováme mípos gini dákri ke de vro ksaná tin ákri
Theé mu póso s’ agapó
Theé mu póso s’ agapó
Fováme pu ‘me eftichisménos…
i chará mi gini pónos…
mi teliósi i agápi…
|