Μέσα στα μαλλιά σου πετάω
τις στιγμές μου μεθάω
σ’ αγαπώ και φεύγω.
Πάνω στα δυο χέρια σου λιώνω
ένα στίχο σκοτώνω πάρε με μαζί σου,
Είσαι πολύ κοντά, είσαι πολύ μακριά…
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.
Σβήνω, το όνομα σου και σβήνω
την ψυχή μου αφήνω
σε φιλιά που καίνε.
Κοίτα πόσο έχω αλλάξει,
σαν Θεός έχω στάξει, Κυριακή ο χρόνος.
Είσαι πολύ κοντά, είσαι πολύ μακριά…
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.
Φοβάμαι φοβάμαι φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.
|
Mésa sta malliá su petáo
tis stigmés mu metháo
s’ agapó ke fevgo.
Páno sta dio chéria su lióno
éna stícho skotóno páre me mazí su,
Ise polí kontá, ise polí makriá…
Fováme, fováme, fováme
min akus ti léo.
Fováme, fováme, fováme
min akus ti léo.
Svíno, to ónoma su ke svíno
tin psichí mu afíno
se filiá pu kene.
Kita póso écho alláksi,
san Theós écho stáksi, Kiriakí o chrónos.
Ise polí kontá, ise polí makriá…
Fováme, fováme, fováme
min akus ti léo.
Fováme fováme fováme
min akus ti léo.
|