Όταν γυρίζει ο καιρός και μπλέκεται στη νύχτα
Καρδιά μου όλα ρίχτα, τα δίχτυα που άφησες στεγνά
Όταν γυρίζει ο ουρανός και σβήνει το φεγγάρι
Καρδιά μαργαριτάρι να βγεις σε άπατο βυθό
Κι εσύ δεν ήξερες αν ζω
Δεν ρώτησες να μάθεις
Μην κλαις, μετράν τα πάθη
Στης μοναξιάς τη λογική
Κι εσύ δεν ήξερες αν ζεις
Παρέα με τους άλλους
Του κόσμου τους μεγάλους
Σήκωσες σκόνη για να βγεις
Φοβήθηκες τη δύναμη
Που κρύβει η αγάπη
Φοβήθηκες τη φλόγα
Που ανάβει νύχτα το φιλί
Φοβήθηκες τη δύναμη
Που έχει ο νικημένος
Στο λάθος του δοσμένος
Και στης καρδιάς του το πολύ
Πάλι περνάνε οι στιγμές μπροστά μου σαν ταινία
Του έρωτα μανία, αυτού που ζήσαμε πικρά
|
Όtan girízi o kerós ke blékete sti níchta
Kardiá mu óla ríchta, ta díchtia pu áfises stegná
Όtan girízi o uranós ke svíni to fengári
Kardiá margaritári na vgis se ápato vithó
Ki esí den íkseres an zo
Den rótises na máthis
Min kles, metrán ta páthi
Stis monaksiás ti logikí
Ki esí den íkseres an zis
Paréa me tus állus
Tu kósmu tus megálus
Síkoses skóni gia na vgis
Fovíthikes ti dínami
Pu krívi i agápi
Fovíthikes ti flóga
Pu anávi níchta to filí
Fovíthikes ti dínami
Pu échi o nikiménos
Sto láthos tu dosménos
Ke stis kardiás tu to polí
Páli pernáne i stigmés brostá mu san tenía
Tu érota manía, aftu pu zísame pikrá
|