Ήταν Απρίλης
κι η δημοσιά άνθιζε τριφύλλι.
Φόραγες τον ήλιο
για αρματωσιά και για καρυοφύλλι.
Μάτωνε ο κόσμος και στα βουνά
έκλειναν οι στράτες
και σαν επιτάφιος που περνά
μοιάζαν οι αντάρτες.
Χάλκινο φεγγάρι στον ουρανό
και στους κάμπους χιόνι.
Όταν σε σταυρώσαν το δειλινό
έκλαιγε ένα αηδόνι.
Έγινε η φωνή σου δάκρυ πικρό,
κλαίει έναν αιώνα
από το Χαϊδάρι στον Ωρωπό
κι ως την Δραπετσώνα.
Ήταν Απρίλης
κι η δημοσιά άνθιζε τριφύλλι.
Φόραγες τον ήλιο
για αρματωσιά και για καρυοφύλλι.
|
Ήtan Aprílis
ki i dimosiá ánthize trifílli.
Fórages ton ílio
gia armatosiá ke gia kariofílli.
Mátone o kósmos ke sta vuná
éklinan i strátes
ke san epitáfios pu perná
miázan i antártes.
Chálkino fengári ston uranó
ke stus kábus chióni.
Όtan se stavrósan to dilinó
éklege éna aidóni.
Έgine i foní su dákri pikró,
klei énan eóna
apó to Chaidári ston Oropó
ki os tin Drapetsóna.
Ήtan Aprílis
ki i dimosiá ánthize trifílli.
Fórages ton ílio
gia armatosiá ke gia kariofílli.
|