Πως άξαφνα μου ήρθε δεν ξέρω
ν’ αλλάξω το φως της ημέρας
να γίνω μια φρίκη, μια μπόρα, ένα τέρας
το χάος στη χώρα να φέρω
Αόρατος να μπαίνω τα βράδια
σε τράπεζες και υπουργεία
να κάνω βουτιά στα ταμεία
να φεύγω και αυτά να `ναι άδεια
Να βγαίνω τις νύχτες στο δρόμο
γεμάτες με κόσμο οι πλατείες
κι αφού θα οργανώνω πορείες
μετά να επιβάλω το νόμο
Εγώ είμαι το όνειρο που όλοι ζητάτε
μιας χώρας μεγάλης κι ωραίας
με θέση ακλόνητη και μην το γελάτε
είμαι ένας δημόσιος φορέας
Να μπαίνω κρυφά σε συσκέψεις
και `κει που θα βρίσκουν τη λύση
με λόγια γαλίφη θα σπέρνω τα μίση
αλλάζοντας όλων τις σκέψεις
Το κράτος να κάνω σμπαράλια
τον Νέρωνα του δασούς προστάτη
κι ενώ θα τους κλείνω το μάτι
να βάζω κοριούς στα κανάλια
Ασύλληπτος θα μένω για χρόνια
του νόμου έχω την προστασία
μ’ ανθρώπους και θέσεις ψηλές κι εξουσία
και μια ιστορία αιώνια
Εγώ είμαι το όνειρο που όλοι ζητάτε
μιας χώρας μεγάλης κι ωραίας
με θέση ακλόνητη και μην το γελάτε
είμαι ένας δημόσιος φορέας
|
Pos áksafna mu írthe den kséro
n’ allákso to fos tis iméras
na gino mia fríki, mia bóra, éna téras
to cháos sti chóra na féro
Aóratos na beno ta vrádia
se trápezes ke ipurgia
na káno vutiá sta tamia
na fevgo ke aftá na `ne ádia
Na vgeno tis níchtes sto drómo
gemátes me kósmo i platies
ki afu tha organóno pories
metá na epiválo to nómo
Egó ime to óniro pu óli zitáte
mias chóras megális ki oreas
me thési aklóniti ke min to geláte
ime énas dimósios foréas
Na beno krifá se sisképsis
ke `ki pu tha vrískun ti lísi
me lógia galífi tha spérno ta mísi
allázontas ólon tis sképsis
To krátos na káno sbarália
ton Nérona tu dasus prostáti
ki enó tha tus klino to máti
na vázo korius sta kanália
Asílliptos tha méno gia chrónia
tu nómu écho tin prostasía
m’ anthrópus ke thésis psilés ki eksusía
ke mia istoría eónia
Egó ime to óniro pu óli zitáte
mias chóras megális ki oreas
me thési aklóniti ke min to geláte
ime énas dimósios foréas
|