Στην πόρτα καρφωμένη κι απόψε η ματιά μου
Και το τηλέφωνό μου έχω πάρει αγκαλιά
Έξω στους δρόμους βολοδέρνει η καρδιά μου
Σε ψάχνει μες στη νύχτα και στην ερημιά
Ραγίσαν τα όνειρά μας, σπάσαν
Τις καρδιές μας αγοράσαν
Πρότυπα ξενέρωτα, φτηνά
Κι όλες οι αγάπες που μας τάξαν
Γίνανε πλοία που βουλιάξαν
Κάποιο βράδυ, κάπου στη στεριά
Φταίω κι εγώ
Φταίω κι εγώ
Φταίμε κι οι δυο ας μη γελιόμαστε
Φταίει κι η ζωή
Μα πιο πολύ
Φταίμε εμείς που ονειρευόμαστε
Που ονειρευόμαστε
Μιας άγνωστης το λάγνο βλέμμα
Μιας περαστικής το ψέμα
Σ’ έφεραν πάλι μπρος μου
Σ’ έφεραν ξανά
Όλα απόψε μοιάζουν όλα τόσο ξένα
Μοιάζουνε όλα μακριά σου
Όλα πεθαμένα
Ίσως φταίει κι αυτή η πόλη
Που όλους μας αποξενώνει
Χιλιάδες χέρια μα κανένα δεν απλώνει να πιαστείς
Σ’ αγαπώ σαν στενοχώρια
Σ’ αγαπώ και θα ‘ρθω πάλι
Μα κρύψε τ’ όνειρό σου, μην το πεις
|
Stin pórta karfoméni ki apópse i matiá mu
Ke to tiléfonó mu écho pári agkaliá
Έkso stus drómus volodérni i kardiá mu
Se psáchni mes sti níchta ke stin erimiá
Ragisan ta ónirá mas, spásan
Tis kardiés mas agorásan
Prótipa ksenérota, ftiná
Ki óles i agápes pu mas táksan
Ginane plia pu vuliáksan
Kápio vrádi, kápu sti steriá
Fteo ki egó
Fteo ki egó
Fteme ki i dio as mi geliómaste
Ftei ki i zoí
Ma pio polí
Fteme emis pu onirevómaste
Pu onirevómaste
Mias ágnostis to lágno vlémma
Mias perastikís to pséma
S’ éferan páli bros mu
S’ éferan ksaná
Όla apópse miázun óla tóso kséna
Miázune óla makriá su
Όla pethaména
Ίsos ftei ki aftí i póli
Pu ólus mas apoksenóni
Chiliádes chéria ma kanéna den aplóni na piastis
S’ agapó san stenochória
S’ agapó ke tha ‘rtho páli
Ma krípse t’ óniró su, min to pis
|