Σκίζω τις κουρτίνες της σιωπής
Μήπως δυο κουβέντες και μου πεις
Πίνω ότι βρίσκω πίνω να ξεχάσω
Νιώθω πια στην τρέλα πως θα φτάσω
Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Τον εαυτό μου τέτοιες ώρες τον μισώ
Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Φταίει και τ’ όνειρο που τ’ άφησες μισό
Σκίζω τις κουρτίνες της σιωπής
Μήπως και στο δρόμο μου φανείς
Κάνω κάτι σκέψεις που με κρυφολιώνουν
Όνειρα της νύχτας που σκοτώνουν
Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Τον εαυτό μου τέτοιες ώρες τον μισώ
Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Φταίει και τ’ όνειρο που τ’ άφησες μισό
|
Skízo tis kurtínes tis siopís
Mípos dio kuvéntes ke mu pis
Píno óti vrísko píno na ksecháso
Niótho pia stin tréla pos tha ftáso
Ftene i níchtes pu mu lipis ke ponó
Ton eaftó mu téties óres ton misó
Ftene i níchtes pu mu lipis ke ponó
Ftei ke t’ óniro pu t’ áfises misó
Skízo tis kurtínes tis siopís
Mípos ke sto drómo mu fanis
Káno káti sképsis pu me krifoliónun
Όnira tis níchtas pu skotónun
Ftene i níchtes pu mu lipis ke ponó
Ton eaftó mu téties óres ton misó
Ftene i níchtes pu mu lipis ke ponó
Ftei ke t’ óniro pu t’ áfises misó
|