Μην ψάχνεις ενόχους να βρεις κι ούτε δικαιολογίες
Κι αν δε θα το παραδεχθείς, γνωρίζεις τις αιτίες
Που ‘μαστε ξένοι τώρα πια, σώματα δίχως αγκαλιά
Κι αντί γι’ αγάπη μοναξιά
Φταις που όλα τελείωσαν εδώ κι έμεινε το όνειρο μισό
Που δεν κατάλαβες στιγμή πως η ζωή μου είσαι εσύ
Έψαχνες πάντα αφορμές να με πληγώνεις, να με καις
Δε βγαίνει τίποτα που κλαις, μόνο εσύ για όλα φταις
Έκανα όνειρα για μας, μα έχτιζα στην άμμο
Πόναγα εγώ να μην πονάς, τι άλλο να σου κάνω
Ήσουν στο κόσμο σου εσύ, λες και δεν πάταγες στη γη,
Τώρα ποιος κλείνει την πληγή;
Φταις που όλα τελείωσαν εδώ κι έμεινε το όνειρο μισό
Που δεν κατάλαβες στιγμή πως η ζωή μου είσαι εσύ
Έψαχνες πάντα αφορμές να με πληγώνεις, να με καις
Δε βγαίνει τίποτα που κλαις, μόνο εσύ για όλα φταις
|
Min psáchnis enóchus na vris ki ute dikeologies
Ki an de tha to paradechthis, gnorízis tis etíes
Pu ‘maste kséni tóra pia, sómata díchos agkaliá
Ki antí gi’ agápi monaksiá
Ftes pu óla teliosan edó ki émine to óniro misó
Pu den katálaves stigmí pos i zoí mu ise esí
Έpsachnes pánta aformés na me pligónis, na me kes
De vgeni típota pu kles, móno esí gia óla ftes
Έkana ónira gia mas, ma échtiza stin ámmo
Pónaga egó na min ponás, ti állo na su káno
Ήsun sto kósmo su esí, les ke den pátages sti gi,
Tóra pios klini tin pligí;
Ftes pu óla teliosan edó ki émine to óniro misó
Pu den katálaves stigmí pos i zoí mu ise esí
Έpsachnes pánta aformés na me pligónis, na me kes
De vgeni típota pu kles, móno esí gia óla ftes
|