Για τ’ όνειρο που χάθηκε
που μ’ έσβησες στο χτες
το πάθος που ξεχάστηκε στις ενοχές
Για όσα δεν προλάβαμε να ζήσουμε μαζί
για τα φιλιά που πόνεσαν σαν μια πληγή
Φταις να ξέρεις πως εσύ μονάχα φταις
πως δεν υπήρχες λύση μη μου λες
τι θες…φταις
Για εκείνα που δεν είπαμε
και δε θα πούμε πια
για όλα όσα χάνουμε στα ξαφνικά
για όλα αυτά που ζήσαμε
και δε θα ’ρθούν ξανά
για όσα μας χωρίσανε οριστικά
Φταις να ξέρεις πως εσύ μονάχα φταις
πως δεν υπήρχες λύση μη μου λες
τι θες…
Φταις για ότι μας σκοτώνει τώρα φταις
για ότι μας πληγώνει πόσο φταις τι θες
Φταις…
|
Gia t’ óniro pu cháthike
pu m’ ésvises sto chtes
to páthos pu ksechástike stis enochés
Gia ósa den prolávame na zísume mazí
gia ta filiá pu pónesan san mia pligí
Ftes na kséris pos esí monácha ftes
pos den ipírches lísi mi mu les
ti thes…ftes
Gia ekina pu den ipame
ke de tha pume pia
gia óla ósa chánume sta ksafniká
gia óla aftá pu zísame
ke de tha ’rthun ksaná
gia ósa mas chorísane oristiká
Ftes na kséris pos esí monácha ftes
pos den ipírches lísi mi mu les
ti thes…
Ftes gia óti mas skotóni tóra ftes
gia óti mas pligóni póso ftes ti thes
Ftes…
|