Τις γλώσσες των πουλιών για να μιλήσεις
ν’ ακούσεις τις φωνές των ποταμών
πρέπει να πάρεις μονοπάτια των γκρεμών
κι αν έχεις τύχη πίσω να γυρίσεις
αν θες τις γλώσσες των πουλιών να τις μιλήσεις.
Σκιές μες στην ομίχλη που πλανιούνται
και όνειρο στα βλέφαρα μωρού
μπαίγνιο του αέρα, περιγέλιο του καιρού
οι άνθρωποι περνούνε και ξεχνιούνται
σαν τις σκιές μες στην ομίχλη που πλανιούνται.
Ο έρωτας που άνοιξε την πόρτα
και μπήκε σαν απόκοσμη πνοή
Είναι του κόσμου η γαλέρα κι η ζωή
βαθιά σου που ζητούν καινούρια ρότα
δεν είν’ ο έρωτας που άνοιξε την πόρτα.
Καθένας από μας είν’ ένα αστέρι
μονάχος σε μιαν άκρη τ’ ουρανού
Μέσα στη λίμνη των ματιών του διπλανού
τη λάμψη του θα δει για να το ξέρει
ότι καθένας από μας ειν’ ένα αστέρι.
|
Tis glósses ton pulión gia na milísis
n’ akusis tis fonés ton potamón
prépi na páris monopátia ton gkremón
ki an échis tíchi píso na girísis
an thes tis glósses ton pulión na tis milísis.
Skiés mes stin omíchli pu planiunte
ke óniro sta vléfara moru
begnio tu aéra, perigélio tu keru
i ánthropi pernune ke ksechniunte
san tis skiés mes stin omíchli pu planiunte.
O érotas pu ánikse tin pórta
ke bíke san apókosmi pnoí
Ine tu kósmu i galéra ki i zoí
vathiá su pu zitun kenuria róta
den in’ o érotas pu ánikse tin pórta.
Kathénas apó mas in’ éna astéri
monáchos se mian ákri t’ uranu
Mésa sti límni ton matión tu diplanu
ti lámpsi tu tha di gia na to kséri
óti kathénas apó mas in’ éna astéri.
|