Τα σημάδια του κορμιού να μετρώ
Τα κομμάτια της ζωής μου να σκορπώ
Μες στο σώμα σου να ζω
Στη ψυχή σου ναυαγό
Με βρίσκει το πρωί
Και μ’ ένα σου φιλί
Θα σωπαίνω
Και στη φωτιά σου θα με καις
Θα πεθαίνω
Μα το τραγούδι μου θα λες
Κι απ’ τα χείλη σου ζητώ
Εισιτήριο για δυο
Χωρίς επιστροφή
Φταις εσύ που τις νύχτες δεν κοιμάμαι
Φταις εσύ που τα όνειρα φοβάμαι
Φταις εσύ που η μέρα με τρομάζει
Φταις εσύ που το τίποτα μ’ αρπάζει
Φταις, φταις
Ακροβάτης στης ηδονής σου το σχοινί
Επιβάτης σε ακυβέρνητο κορμί
Σ’ ένα τούνελ προχωρώ
Και μαζί σου ακολουθώ
Υπόγεια διαδρομή
|
Ta simádia tu kormiu na metró
Ta kommátia tis zoís mu na skorpó
Mes sto sóma su na zo
Sti psichí su nafagó
Me vríski to pri
Ke m’ éna su filí
Tha sopeno
Ke sti fotiá su tha me kes
Tha petheno
Ma to tragudi mu tha les
Ki ap’ ta chili su zitó
Isitírio gia dio
Chorís epistrofí
Ftes esí pu tis níchtes den kimáme
Ftes esí pu ta ónira fováme
Ftes esí pu i méra me tromázi
Ftes esí pu to típota m’ arpázi
Ftes, ftes
Akrovátis stis idonís su to schiní
Epivátis se akivérnito kormí
S’ éna tunel prochoró
Ke mazí su akoluthó
Ipógia diadromí
|