Έβαλα φτερά | Έvala fterá

Τα μάτια σου, γλυκιά μου, λαμποκοπούσαν,
με βλέπανε μ’ αγάπη και μου μιλούσαν.
Κι από τη χαρά δε κοιμήθηκα,
έβαλα φτερά και αναστήθηκα.

Τα χείλη σου μου δώσανε και ήπια πόνο
τη νύχτα που μ’ αφήσαν στον κόσμο μόνο.
Κι από τον καημό δε κοιμήθηκα
έβαλα φτερά και αναστήθηκα.

Τα λόγια σου με πνίξαν στις συγκινήσεις
το βράδυ που ξανάρθες να μ’ αγαπήσεις.
Κι από τη χαρά δε κοιμήθηκα,
έβαλα φτερά και αναστήθηκα.

Ta mátia su, glikiá mu, labokopusan,
me vlépane m’ agápi ke mu milusan.
Ki apó ti chará de kimíthika,
évala fterá ke anastíthika.

Ta chili su mu dósane ke ípia póno
ti níchta pu m’ afísan ston kósmo móno.
Ki apó ton kaimó de kimíthika
évala fterá ke anastíthika.

Ta lógia su me pníksan stis sigkinísis
to vrádi pu ksanárthes na m’ agapísis.
Ki apó ti chará de kimíthika,
évala fterá ke anastíthika.