Φθινόπωρο πάλι, οι σκέψεις φωνάζουν
γυάλινα όνειρα σπας και πονούν.
Λόγια της βροχής ακούς που σε τρομάζουν
οι μέρες αλλάζουν, μα δύσκολα περνούν.
Και θυμάσαι τα μάτια που τότε φιλούσες
θυμάσαι τα δάκρυα που σβήναν φωτιές
θυμάσαι αγκαλιές ζεστές αν πονούσες
θυμάσαι τα χέρια που κλείναν πληγές.
Φθινόπωρο πάλι, οι σκέψεις αράζουν
σε μαύρα σύννεφα του δειλινού
λόγια της βροχής τα όνειρα σκουριάζουν
και πάνω τους βλέπεις τα χρόνια να περνούν
|
Fthinóporo páli, i sképsis fonázun
giálina ónira spas ke ponun.
Lógia tis vrochís akus pu se tromázun
i méres allázun, ma dískola pernun.
Ke thimáse ta mátia pu tóte filuses
thimáse ta dákria pu svínan fotiés
thimáse agkaliés zestés an ponuses
thimáse ta chéria pu klinan pligés.
Fthinóporo páli, i sképsis arázun
se mavra sínnefa tu dilinu
lógia tis vrochís ta ónira skuriázun
ke páno tus vlépis ta chrónia na pernun
|