|
Φθινόπωρο γυναίκας
Και θα τρίξουνε τα φύλλα κάποια νύχτα ξαφνικά
Φθινόπωρο γυναίκας
Δίχως τύψεις οι ρυτίδες θα γελούν ειρωνικά
Κι εγώ θα σε ρωτάω, να μάθω θα ζητάω
Ακόμη αν με θες όπως με ήθελες κι εχθές
Φθινόπωρο γυναίκας
Και ο χρόνος θα βουλιάζει μ’ ένα “αχ” όπως κι εγώ
Φθινόπωρο γυναίκας
Μες στην ψύχρα του καθρέφτη κολλημένη να ριγώ
Κι εσύ να με τρελαίνεις αφού δε θα με ζεσταίνεις
Μα πες μου αν με θες, όπως με ήθελες κι εχθές
Ζωή μου, ψυχή μου
Καρδιά μου και βροχή μου
Τα φώτα θ’ ανάψω και κάνε με να κλάψω
Mπιλιάρδο θα παίξω
Στα φάλτσα σου θ’ αντέξω
Στην άκρη της στέκας γεννιέμαι και πεθαίνω
Σαν φθινόπωρο γυναίκας
Φθινόπωρο γυναίκας
Κι ένας άβαφτος Σεπτέμβρης θα μου φέρει πρωινό
Φθινόπωρο γυναίκας
Και κρατιέμαι απ’ το φιλί σου τ’ ακριβό και το φθηνό
Επάνω σου κολλάω και κάνω πως γελάω
Ν’ ακούσω πως με θες όπως με ήθελες κι εχθές
|
Fthinóporo ginekas
Ke tha tríksune ta fílla kápia níchta ksafniká
Fthinóporo ginekas
Díchos típsis i ritídes tha gelun ironiká
Ki egó tha se rotáo, na mátho tha zitáo
Akómi an me thes ópos me ítheles ki echthés
Fthinóporo ginekas
Ke o chrónos tha vuliázi m’ éna “ach” ópos ki egó
Fthinóporo ginekas
Mes stin psíchra tu kathréfti kolliméni na rigó
Ki esí na me trelenis afu de tha me zestenis
Ma pes mu an me thes, ópos me ítheles ki echthés
Zoí mu, psichí mu
Kardiá mu ke vrochí mu
Ta fóta th’ anápso ke káne me na klápso
Biliárdo tha pekso
Sta fáltsa su th’ antékso
Stin ákri tis stékas genniéme ke petheno
San fthinóporo ginekas
Fthinóporo ginekas
Ki énas ávaftos Septémvris tha mu féri prinó
Fthinóporo ginekas
Ke kratiéme ap’ to filí su t’ akrivó ke to fthinó
Epáno su kolláo ke káno pos geláo
N’ akuso pos me thes ópos me ítheles ki echthés
|
