Ξέρεις τι είναι να νυχτώνει
Και να είσαι μοναχός
Να ναι άδειοι όλοι οι δρόμοι
Κι ψυχή σου δίχως φως
Ν αγκαλιάζεις το σκοτάδι
Να μιλάς με τη σιωπή
Να πεθαίνεις για ένα χάδι
Και να ζεις μ ένα γιατί
Πώς αντέχεται η νύχτα
Δε με ρώτησε κάνεις
Δίχως μια καληνύχτα
Ένα χέρι να πιαστείς
Πώς παλεύεται το βράδυ
Που φυσάει μοναξιά
Μόνος μέσα στο σκοτάδι
Και τα όνειρα φωτιά
Το ταβάνι απόψε πάλι
Θα μ ακούει σιωπηλό
Μες στο μαύρο μου το χάλι
Έχω τόσα να του πω
Κι αν τον πόνο μου τον νοιώσει
Θα ουρλιάξει κι η σιωπή
Τόσα μ έχουνε ματώσει
Και μ αφήσαμε πληγή
Πώς αντέχεται η νύχτα
Δε με ρώτησε κάνεις
Δίχως μια καληνύχτα
Ένα χέρι να πιαστείς
Πώς παλεύεται το βράδυ
Που φυσάει μοναξιά
Μόνος μέσα στο σκοτάδι
Και τα όνειρα φωτιά
|
Kséris ti ine na nichtóni
Ke na ise monachós
Na ne ádii óli i drómi
Ki psichí su díchos fos
N agkaliázis to skotádi
Na milás me ti siopí
Na pethenis gia éna chádi
Ke na zis m éna giatí
Pós antéchete i níchta
De me rótise kánis
Díchos mia kaliníchta
Έna chéri na piastis
Pós palevete to vrádi
Pu fisái monaksiá
Mónos mésa sto skotádi
Ke ta ónira fotiá
To taváni apópse páli
Tha m akui siopiló
Mes sto mavro mu to cháli
Έcho tósa na tu po
Ki an ton póno mu ton niósi
Tha urliáksi ki i siopí
Tósa m échune matósi
Ke m afísame pligí
Pós antéchete i níchta
De me rótise kánis
Díchos mia kaliníchta
Έna chéri na piastis
Pós palevete to vrádi
Pu fisái monaksiá
Mónos mésa sto skotádi
Ke ta ónira fotiá
|