Βραδιάζει
η πόλη κοιμάται
κανείς δε θυμάται
κανένας δεν ξέρει
δεν σ’ έχει δει
Σωπαίνεις
μαζί σου με παίρνεις
σιγά ξεμακραίνεις
μονάχη σου μένεις
μονάχη στη γη
Μην κλαις
βραδιάζει πάλι
και με καις
μην λες
απόψε τίποτα
μην λες
Ποιο φεγγάρι σε πλανεύει
πες μου ποιο
ποιο αστέρι σου μαγεύει
το μυαλό
ποιο στολίδι σου ταιριάζει
να το βρω
και να ρθω να σε βρω
Βουλιάζεις
σε μαύρα σκοτάδια
μετράς τα σημάδια
τ’ ατέλειωτα βράδια
σε πνίγει η ντροπή
Ανοίγεις
φτερά να πετάξεις
τοπίο ν’ αλλάξεις
αργεί να χαράξει
μα εσύ μοναχή
|
Oradiázi
i póli kimáte
kanis de thimáte
kanénas den kséri
den s’ échi di
Sopenis
mazí su me pernis
sigá ksemakrenis
monáchi su ménis
monáchi sti gi
Min kles
vradiázi páli
ke me kes
min les
apópse típota
min les
Pio fengári se planevi
pes mu pio
pio astéri su magevi
to mialó
pio stolídi su teriázi
na to vro
ke na rtho na se vro
Ouliázis
se mavra skotádia
metrás ta simádia
t’ atéliota vrádia
se pnígi i ntropí
Anigis
fterá na petáksis
topío n’ alláksis
argi na charáksi
ma esí monachí
|