|
Τι κι αν ζούμε χωρισμένοι από καιρό
ο καημός σου σε ησυχία δεν μ’ αφήνει,
δε μπορώ να σε ξεχάσω δεν μπορώ
και εφιάλτης της ζωής μου έχεις γίνει.
Σου έδωσα το παν και να η πληρωμή
αναίσθητη καρδιά, αναίσθητο κορμί.
Κι αν θα πιω κι αν θα μεθύσω τι μ’ αυτό
τρέχει ο νους μου πιο γοργά στα περασμένα.
Ίσως το `χει η μοίρα μου γραφτό,
εφιάλτης να `σαι πάντοτε για μένα.
Σου έδωσα το παν και να η πληρωμή
αναίσθητη καρδιά, αναίσθητο κορμί.
Αναίσθητη καρδιά, αναίσθητο κορμί,
Σου έδωσα το παν και να η πληρωμή.
Μη θαρρείς πως μεθυσμένα σου μιλώ
απ’ το νου σου μία τέτοια σκέψη βγάλε,
τις κακίες σου μονάχα αναμονώ
εφιάλτη μου, γλυκέ μου εφιάλτη.
Σου έδωσα το παν και να η πληρωμή
αναίσθητη καρδιά, αναίσθητο κορμί.
Αναίσθητη καρδιά, αναίσθητο κορμί,
Σου έδωσα το παν και να η πληρωμή.
|
Ti ki an zume chorisméni apó keró
o kaimós su se isichía den m’ afíni,
de boró na se ksecháso den boró
ke efiáltis tis zoís mu échis gini.
Su édosa to pan ke na i pliromí
anesthiti kardiá, anesthito kormí.
Ki an tha pio ki an tha methíso ti m’ aftó
tréchi o nus mu pio gorgá sta perasména.
Ίsos to `chi i mira mu graftó,
efiáltis na `se pántote gia ména.
Su édosa to pan ke na i pliromí
anesthiti kardiá, anesthito kormí.
Anesthiti kardiá, anesthito kormí,
Su édosa to pan ke na i pliromí.
Mi tharris pos methisména su miló
ap’ to nu su mía tétia sképsi vgále,
tis kakíes su monácha anamonó
efiálti mu, gliké mu efiálti.
Su édosa to pan ke na i pliromí
anesthiti kardiá, anesthito kormí.
Anesthiti kardiá, anesthito kormí,
Su édosa to pan ke na i pliromí.
|
