|
Πάει ένας χρόνος και κάτι σχεδόν
Που εσύ και εγώ γίναμε παρελθόν
Πέρασα ζόρια μα φτάνει ως εδώ
Ήρθε ο καιρός πια να αρχίσω να ζω
Μ’ ένα καράβι και δυο κολλητούς
Αυτούς που έβρισκες για βαρετούς
Πήραμε πλώρη νωρίς το πρωί
Και έχουμε βάλει φωτιά στο νησί
Απόψε η νύχτα με προσκαλεί
Ν’ αλλάξω μια για πάντα ζωή
Και με τους φίλους μου έξω να βγω
Κάτι σαν πάρτυ χωρίς τελειωμό
Απόψε η νύχτα με προσκαλεί
Να πάω κόντρα κι όπου μου βγει
Στον πάτο αν φτάσω ή ως τον Θεό
Ευθύνη παίρνω μονάχα εγώ
Θέλω να ζήσω στιγμές μαγικές
Να κάνω πράξεις πολύ τολμηρές
Και κάθε ψέμα που εσύ μου ‘χες πει
Σήμερα παίρνει φωτιά στο νησί
Μα όλοι μου λένε να σκεφτώ
Να δω τα πράγματα εις βάθος
Φίλοι μου σας διαβεβαιώ
Πως εξ’ αρχής ήτανε λάθος
|
Pái énas chrónos ke káti schedón
Pu esí ke egó giname parelthón
Pérasa zória ma ftáni os edó
Ήrthe o kerós pia na archíso na zo
M’ éna karávi ke dio kollitus
Aftus pu évriskes gia varetus
Pírame plóri norís to pri
Ke échume váli fotiá sto nisí
Apópse i níchta me proskali
N’ allákso mia gia pánta zoí
Ke me tus fílus mu ékso na vgo
Káti san párti chorís teliomó
Apópse i níchta me proskali
Na páo kóntra ki ópu mu vgi
Ston páto an ftáso í os ton Theó
Efthíni perno monácha egó
Thélo na zíso stigmés magikés
Na káno práksis polí tolmirés
Ke káthe pséma pu esí mu ‘ches pi
Símera perni fotiá sto nisí
Ma óli mu léne na skeftó
Na do ta prágmata is váthos
Fíli mu sas diaveveó
Pos eks’ archís ítane láthos
|
