Παρανοώ στην πόλη αυτή,
οι δρόμοι του ονείρου μου όμως κλειστοί,
Παρανοώ και όταν μου λες
πως μοιάζουν οι αγάπες με Μαγδαληνές.
Μα ως εδώ, δεν έχω καιρό
να ψάχνω αιτίες, να μελαγχολώ.
Μες στη φωτιά που έχει η ψυχή
θα ρίξω ουρανό να την κάνω
Φωτιά θαλασσί..
Φωτιά θαλασσί..
Σκονισμένο φεγγάρι, απόψε βαθιά μου να φωτίσεις
μήπως βρω σ’ όλα αυτά τα τρελά
που συμβαίνουν απαντήσεις..
Ό,τι αγάπησα φύλλα νεκρά στους ανέμους και θυμώνω,
θα σου ρίξω, ρε κόσμε, κλωτσιά
μήπως σπάσω και τη μοναξιά
Παρανοώ στην πόλη αυτή,
οι δρόμοι του ονείρου μου όμως κλειστοί,
Παρανοώ και όταν μου λες
πως μοιάζουν οι αγάπες με Μαγδαληνές.
Μα ως εδώ, δεν έχω καιρό
να ψάχνω αιτίες, να μελαγχολώ
Μες στη φωτιά που έχει η ψυχή
θα ρίξω ουρανό να την κάνω
Φωτιά θαλασσί..
Φωτιά θαλασσί..
|
Paranoó stin póli aftí,
i drómi tu oniru mu ómos klisti,
Paranoó ke ótan mu les
pos miázun i agápes me Magdalinés.
Ma os edó, den écho keró
na psáchno etíes, na melagcholó.
Mes sti fotiá pu échi i psichí
tha ríkso uranó na tin káno
Fotiá thalassí..
Fotiá thalassí..
Skonisméno fengári, apópse vathiá mu na fotísis
mípos vro s’ óla aftá ta trelá
pu simvenun apantísis..
Ό,ti agápisa fílla nekrá stus anémus ke thimóno,
tha su ríkso, re kósme, klotsiá
mípos spáso ke ti monaksiá
Paranoó stin póli aftí,
i drómi tu oniru mu ómos klisti,
Paranoó ke ótan mu les
pos miázun i agápes me Magdalinés.
Ma os edó, den écho keró
na psáchno etíes, na melagcholó
Mes sti fotiá pu échi i psichí
tha ríkso uranó na tin káno
Fotiá thalassí..
Fotiá thalassí..
|