|
Πάει καιρός που η χαρά δε ζει σ’ αυτό το σπίτι
Για όλα αυτά που σε πονάνε πια δε μου μιλάς
Τώρα που όλα οδηγούν στης μοναξιάς τη λήθη
Μη σταματάς
Να μ’ αγαπάς
Κράτα όσο μπορείς
Κοίτα πιο μακριά
Μες στη συννεφιά
Φεγγίζει ένα καινούριο φως
Κάνε υπομονή
Κράτα με σφιχτά
Κάπου εκεί για μας
Γεννιέται ο παράδεισος
Η ζωή θα μας δώσει διπλά
Αυτά που μας χρωστά
Ίσως ήταν κόντρα ο άνεμος για εμάς ως τώρα
Λάθη ίσως κάναμε πολλά κι εσύ κι εγώ
Μα άνοιξε η αγάπη μας μέσα στη μπόρα
Και μ’ αγαπάς
Και σ’ αγαπώ
|
Pái kerós pu i chará de zi s’ aftó to spíti
Gia óla aftá pu se ponáne pia de mu milás
Tóra pu óla odigun stis monaksiás ti líthi
Mi stamatás
Na m’ agapás
Kráta óso boris
Kita pio makriá
Mes sti sinnefiá
Fengizi éna kenurio fos
Káne ipomoní
Kráta me sfichtá
Kápu eki gia mas
Genniéte o parádisos
I zoí tha mas dósi diplá
Aftá pu mas chrostá
Ίsos ítan kóntra o ánemos gia emás os tóra
Láthi ísos káname pollá ki esí ki egó
Ma ánikse i agápi mas mésa sti bóra
Ke m’ agapás
Ke s’ agapó
|
