Γενού στον κάμπο λεμονιά
κι εγώ στα όρη χιόνι,
να λιώνω να ποτίζονται
οι δροσεροί σου οι κλώνοι.
Χωρίς αέρα το πουλί
χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δεν περνά
και νια και παλικάρι.
Έχε καρδιά μου υπομονή
όση βαστάει το χώμα
που το πατούν και δε μιλεί
γιατί δεν έχει στόμα.
Ζωή και τούτη στο ντουνιά
μπαξές χωρίς αηδόνι
χωρίς αγάπη στο πλευρό
βραδιάζει ξημερώνει.
Χωρίς αέρα το πουλί
χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δεν περνά
και νια και παλικάρι.
|
Genu ston kábo lemoniá
ki egó sta óri chióni,
na lióno na potízonte
i droseri su i klóni.
Chorís aéra to pulí
chorís neró to psári
chorís agápi den perná
ke nia ke palikári.
Έche kardiá mu ipomoní
ósi vastái to chóma
pu to patun ke de mili
giatí den échi stóma.
Zoí ke tuti sto ntuniá
baksés chorís aidóni
chorís agápi sto plevró
vradiázi ksimeróni.
Chorís aéra to pulí
chorís neró to psári
chorís agápi den perná
ke nia ke palikári.
|