Το ξέρω φίλε για μας τι λένε
εκείνες φύγαν, εμείς τους φταίμε
κι ας είν’ οι νύχτες μαρτυρικές
πιοτά, τσιγάρα, πικρός καφές.
Για μια αγάπη γίναμε ξαφνικά αλήτες
κι άσκοπα ξοδέψαμε χρόνο και καρδιά
για μια αγάπη γίναμε μόνιμοι ξενύχτες
φιλαράκια που ‘μαστε μια χαρά παιδιά.
Το ξέρω φίλε, μας κατακρίνουν
θέλουν να παίρνουν κι όχι να δίνουν
τώρα γυρνάμε εδώ κι εκεί
κι ο κόσμος γύρω σαν φυλακή.
Για μια αγάπη γίναμε ξαφνικά αλήτες
κι άσκοπα ξοδέψαμε χρόνο και καρδιά
για μια αγάπη γίναμε μόνιμοι ξενύχτες
φιλαράκια που ‘μαστε μια χαρά παιδιά.
|
To kséro fíle gia mas ti léne
ekines fígan, emis tus fteme
ki as in’ i níchtes martirikés
piotá, tsigára, pikrós kafés.
Gia mia agápi giname ksafniká alítes
ki áskopa ksodépsame chróno ke kardiá
gia mia agápi giname mónimi kseníchtes
filarákia pu ‘maste mia chará pediá.
To kséro fíle, mas katakrínun
thélun na pernun ki óchi na dínun
tóra girnáme edó ki eki
ki o kósmos giro san filakí.
Gia mia agápi giname ksafniká alítes
ki áskopa ksodépsame chróno ke kardiá
gia mia agápi giname mónimi kseníchtes
filarákia pu ‘maste mia chará pediá.
|