|
Με πλήγωνες μα δε μιλούσα
το είχα χρόνια σαν αρχή,
αφού στ’ αλήθεια σ’ αγαπούσα,
να δίνω τόπο στην οργή
Εδώ καημένε τις προάλλες
είχα σαράντα πυρετό
κι εσύ τριγύριζες με άλλες
μα δε χωρίσαμε γι’ αυτό
Χωρίσαμε για μια μπουγάτσα
που σου `φερα να γλυκαθείς
κι εσύ για να μ’ εκδικηθείς
την πέταξες απ’ την ταράτσα
Έκανα δρόμο να στη φέρω,
ήτανε φρέσκια σαν αφρός
κι είπες πως έπρεπε να ξέρω
πως τις μπουγάτσες δεν τις τρως
Τι μου συνέβη τότε πες μου
θυμήθηκα τα προ Χριστού
και ακουστήκαν οι φωνές μου
σε όλη την Κολοκυνθού
Χωρίσαμε για μια μπουγάτσα
που σου `φερα να γλυκαθείς
κι εσύ για να μ’ εκδικηθείς
την πέταξες απ’ την ταράτσα
|
Me plígones ma de milusa
to icha chrónia san archí,
afu st’ alíthia s’ agapusa,
na díno tópo stin orgí
Edó kaiméne tis proálles
icha saránta piretó
ki esí trigirizes me álles
ma de chorísame gi’ aftó
Chorísame gia mia bugátsa
pu su `fera na glikathis
ki esí gia na m’ ekdikithis
tin pétakses ap’ tin tarátsa
Έkana drómo na sti féro,
ítane fréskia san afrós
ki ipes pos éprepe na kséro
pos tis bugátses den tis tros
Ti mu sinévi tóte pes mu
thimíthika ta pro Christu
ke akustíkan i fonés mu
se óli tin Kolokinthu
Chorísame gia mia bugátsa
pu su `fera na glikathis
ki esí gia na m’ ekdikithis
tin pétakses ap’ tin tarátsa
|
