|
Χίλιες βραδιές πως θα έρθεις περιμένω
Στης μοναξιάς τους δρόμους περπατώ
Σ’ ένα σχοινί χορεύω τεντωμένο
Και στου μυαλού τη ζάλη σε ζητώ
Πόσα ξενύχτια χαράμισα για σένα
Τόσες πληγές στο σώμα μου θα βρεις
Ένα φιλί δεν ξόδεψες για μένα
Ούτε συγγνώμη δεν ήρθες να μου πεις
Θα σ’ αγαπώ και θα σε περιμένω
Ούτε νερό δε μου `δωσες να πιω
Κι όμως εγώ για πάρτη σου πεθαίνω
Μη μ’ αδικείς που φεύγεις και δακρύζω
Στης ερημιάς σου ματώνω τη σιωπή
Ίσως εγώ για σένα δεν αξίζω
Και όμως εσύ είσαι όλη μου η ζωή
|
Chílies vradiés pos tha érthis periméno
Stis monaksiás tus drómus perpató
S’ éna schiní chorevo tentoméno
Ke stu mialu ti záli se zitó
Pósa kseníchtia charámisa gia séna
Tóses pligés sto sóma mu tha vris
Έna filí den ksódepses gia ména
Oíte singnómi den írthes na mu pis
Tha s’ agapó ke tha se periméno
Oíte neró de mu `doses na pio
Ki ómos egó gia párti su petheno
Mi m’ adikis pu fevgis ke dakrízo
Stis erimiás su matóno ti siopí
Ίsos egó gia séna den aksízo
Ke ómos esí ise óli mu i zoí
|
