Πως έγινε ο κόσμος μια σταλιά
Μες στη δική σου αγκαλιά
Κι ύστερα μια στιγμή
Πρόδωσες μια ζωή
Στάχτη τα όνειρά μου
Για σένα υποφέρω
Μα θα τα καταφέρω
Εσύ θα μετανιώσεις
Θα κλάψεις θα ματώσεις
Εγώ θα προχωρήσω
Και πίσω θα σ’ αφήσω
Δε θέλω να σε δω ποτέ ξανά
Για σένα υποφέρω
Μα θα τα καταφέρω
Εσύ θα μετανιώσεις
Θα κλάψεις θα ματώσεις
Εγώ θα προχωρήσω
Και πίσω θα σ’ αφήσω
Δε θέλω να σε δω ποτέ ξανά
Πως, πως σκοτεινιάζει ο ουρανός
Πως με τελειώνει ο καημός
Όταν δεν είσαι εδώ
Τέτοια ζωή να ζω
Χάνω τα βήματά μου
Για σένα υποφέρω
Μα θα τα καταφέρω
Εσύ θα μετανιώσεις
Θα κλάψεις θα ματώσεις
Εγώ θα προχωρήσω
Και πίσω θα σ’ αφήσω
Δε θέλω να σε δω ποτέ ξανά
Για σένα υποφέρω
Μα θα τα καταφέρω
Εσύ θα μετανιώσεις
Θα κλάψεις θα ματώσεις
Εγώ θα προχωρήσω
Και πίσω θα σ’ αφήσω
Δε θέλω να σε δω ποτέ ξανά
|
Pos égine o kósmos mia staliá
Mes sti dikí su agkaliá
Ki ístera mia stigmí
Pródoses mia zoí
Stáchti ta ónirá mu
Gia séna ipoféro
Ma tha ta kataféro
Esí tha metaniósis
Tha klápsis tha matósis
Egó tha prochoríso
Ke píso tha s’ afíso
De thélo na se do poté ksaná
Gia séna ipoféro
Ma tha ta kataféro
Esí tha metaniósis
Tha klápsis tha matósis
Egó tha prochoríso
Ke píso tha s’ afíso
De thélo na se do poté ksaná
Pos, pos skotiniázi o uranós
Pos me telióni o kaimós
Όtan den ise edó
Tétia zoí na zo
Cháno ta vímatá mu
Gia séna ipoféro
Ma tha ta kataféro
Esí tha metaniósis
Tha klápsis tha matósis
Egó tha prochoríso
Ke píso tha s’ afíso
De thélo na se do poté ksaná
Gia séna ipoféro
Ma tha ta kataféro
Esí tha metaniósis
Tha klápsis tha matósis
Egó tha prochoríso
Ke píso tha s’ afíso
De thélo na se do poté ksaná
|