|
Σ’ αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ
δεν έχεις τίποτ’ ακριβό να παραδώσεις
μόνο τη φλογίτσα που τσιρίζει στις κλειδώσεις
και κάνα φράγκο στο κουτί που `ναι στην άκρη.
Δεν έχεις τίποτ’ ακριβό να παραδώσεις
σ’ αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ.
Δεν είν’ οικόπεδο που το καταπατούνε
ούτε και μούρλα εθνική που επιστρέφει
είναι η Κύπρος που οι εμπόροι τη μισούνε
και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει.
Κι αν λέω ψέματα κι αν λέω παραμύθια
κι η ζητιανιά τα δυο χεράκια μου στραβώνει
μην με μαλώνεις, μόνο δώσε μια βοήθεια
το άδειο μας πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει.
Που δύσην ως ανατολήν τζι απού βορράν ως νότον,
τζι από τα πέρατα της γης τον κόσμο προσκαλώ τον.
Δώστε μου την ακρόαση για να σας τραουδήσω
τζι ούλλους σας μιάλους τζιε μιτσιούς εννά σας κλαμουρήσω.
Και γιατί, και γιατί δε μας το λες
μόνο βγαίνεις στον κόσμο
όλο κλάψες και ψευτιές.
|
S’ aftó to schíma pu kseváfi ema ke dákri
den échis típot’ akrivó na paradósis
móno ti flogitsa pu tsirízi stis klidósis
ke kána frágko sto kutí pu `ne stin ákri.
Den échis típot’ akrivó na paradósis
s’ aftó to schíma pu kseváfi ema ke dákri.
Den in’ ikópedo pu to katapatune
ute ke murla ethnikí pu epistréfi
ine i Kípros pu i ebóri ti misune
ke i anágki mas pu ónoma den échi.
Ki an léo psémata ki an léo paramíthia
ki i zitianiá ta dio cherákia mu stravóni
min me malónis, móno dóse mia voíthia
to ádio mas prósopo i Kípros to pliróni.
Pu dísin os anatolín tzi apu vorrán os nóton,
tzi apó ta pérata tis gis ton kósmo proskaló ton.
Dóste mu tin akróasi gia na sas traudíso
tzi ullus sas miálus tzie mitsius enná sas klamuríso.
Ke giatí, ke giatí de mas to les
móno vgenis ston kósmo
ólo klápses ke pseftiés.
|
