Χτυπάς μεσάνυχτα και θες να σου ανοίξω
Και μες στο σπίτι μου ζητάς να σε δεχτώ
Κάποιες πληγές μου λες πως θέλεις να σου κλείσω
Κι εγώ παλεύω με τον ίδιο μου εαυτό
Για θύμισέ μου τ’ όνομά σου πρώτα πρώτα
Να μη μιλάω με μια άγνωστη στην πόρτα
Για θύμισέ μου τ’ όνομά σου για να δω
Αν είσαι αυτή που φέρνω τώρα στο μυαλό
Μου λες πως έζησες κι εσύ σ’ αυτό το σπίτι
Κι ήτανε λάθος που ’χεις φύγει τραγικό
Μα δε θυμάμαι, γι’ αυτό νιώθω σαν αλήτης
Που κάποια ξένη μου μιλά στον ενικό
Για θύμισέ μου τ’ όνομά σου πρώτα πρώτα
Να μη μιλάω με μια άγνωστη στην πόρτα
Για θύμισέ μου τ’ όνομά σου για να δω
Αν είσαι αυτή που φέρνω τώρα στο μυαλό
|
Chtipás mesánichta ke thes na su anikso
Ke mes sto spíti mu zitás na se dechtó
Kápies pligés mu les pos thélis na su kliso
Ki egó palevo me ton ídio mu eaftó
Gia thímisé mu t’ ónomá su próta próta
Na mi miláo me mia ágnosti stin pórta
Gia thímisé mu t’ ónomá su gia na do
An ise aftí pu férno tóra sto mialó
Mu les pos ézises ki esí s’ aftó to spíti
Ki ítane láthos pu ’chis fígi tragikó
Ma de thimáme, gi’ aftó niótho san alítis
Pu kápia kséni mu milá ston enikó
Gia thímisé mu t’ ónomá su próta próta
Na mi miláo me mia ágnosti stin pórta
Gia thímisé mu t’ ónomá su gia na do
An ise aftí pu férno tóra sto mialó
|