|
Φίλοι που κοιτούν απ’ την παλιά φωτογραφία,
σε κάποια στάση του καιρού, γνωστή ταινία,
φίλοι που ζητούν απ’ την καρδιά κάτι ν’ αφήσουν,
σαν μια κατάθεση ζωής, πρωτού να σβήσουν.
Και μου μιλούν και μου γελούν
κι όλα τα λάθη μου συγχωρούν,
κι είναι το βλέμμα τους ελπίδα,
και μου μιλούν και μου γελούν
κι όλα τα λάθη μου συγχωρούν,
τόση ψυχή ποτέ δεν είδα.
Φίλοι της καρδιάς, της αγκαλιάς και των τραυμάτων,
του σινεμά της Κυριακής και του Σαββάτου,
φίλοι που κρατάμε απ’ τη ζωή ό,τι μας δένει,
σαν τη φιλία που γερνά μα δεν πεθαίνει.
Και μου μιλούν και μου γελούν
κι όλα τα λάθη μου συγχωρούν,
κι είναι το βλέμμα τους ελπίδα,
και μου μιλούν και μου γελούν
κι όλα τα λάθη μου συγχωρούν,
τόση ψυχή ποτέ δεν είδα.
|
Fíli pu kitun ap’ tin paliá fotografía,
se kápia stási tu keru, gností tenía,
fíli pu zitun ap’ tin kardiá káti n’ afísun,
san mia katáthesi zoís, protu na svísun.
Ke mu milun ke mu gelun
ki óla ta láthi mu sigchorun,
ki ine to vlémma tus elpída,
ke mu milun ke mu gelun
ki óla ta láthi mu sigchorun,
tósi psichí poté den ida.
Fíli tis kardiás, tis agkaliás ke ton trafmáton,
tu sinemá tis Kiriakís ke tu Savvátu,
fíli pu kratáme ap’ ti zoí ó,ti mas déni,
san ti filía pu gerná ma den petheni.
Ke mu milun ke mu gelun
ki óla ta láthi mu sigchorun,
ki ine to vlémma tus elpída,
ke mu milun ke mu gelun
ki óla ta láthi mu sigchorun,
tósi psichí poté den ida.
|
