Κι αν η μέρα κυλάει αργά
για μένα, εσένα και τ’ άλλα παιδιά,
κάποιος είναι εκεί να ρωτάει γιατί.
Και η νύχτα σαν έρθει
απ’ τον πόνο κραυγή, απ’ το κλάμα βοή,
κάποιος είναι εκεί να ρωτάει γιατί.
Ίδια πρόσωπα παντού στις ειδήσεις
και στα φλας του φακού,
κάποιος είναι εκεί να ρωτάει γιατί.
Όλοι μας ξεχνάμε πολλά,
όλοι, όλοι κάποτε θυμόμαστε αλλά,
κάποιος είναι εκεί να ρωτάει γιατί.
Ίδια μέρα αύριο θα ξημερώσει,
κάποιος είναι εκεί να ρωτάει γιατί.
Και όταν θα έχω τελειώσει κι εγώ,
κάποιος άλλος θα πει το τραγούδι αυτό,
κάποιος είναι εκεί να ρωτάει γιατί.
|
Ki an i méra kilái argá
gia ména, eséna ke t’ álla pediá,
kápios ine eki na rotái giatí.
Ke i níchta san érthi
ap’ ton póno kravgí, ap’ to kláma voí,
kápios ine eki na rotái giatí.
Ίdia prósopa pantu stis idísis
ke sta flas tu faku,
kápios ine eki na rotái giatí.
Όli mas ksechnáme pollá,
óli, óli kápote thimómaste allá,
kápios ine eki na rotái giatí.
Ίdia méra avrio tha ksimerósi,
kápios ine eki na rotái giatí.
Ke ótan tha écho teliósi ki egó,
kápios állos tha pi to tragudi aftó,
kápios ine eki na rotái giatí.
|