Ήθελα χρόνο να σκεφτώ
έψαχνα λόγο να πιαστώ
να με δικαιολογήσω
έβρισκα πάντα αφορμές
σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές
τον πόνο μου με αίμα ζωγραφίζω
Γιατί την πιο ακατάλληλη στιγμή
γιατί εγώ να σ’ αγαπήσω
γιατί, δε θα ‘μαστε ποτέ μαζί
δε θα μπορώ τα δυο σου χείλη να φιλήσω
Νιώθω για πρώτη μου φορά
να περπατώ πολύ ψηλά
μα αν πέσω θα χτυπήσω
είμαι σε φάση άγνωστη
και η καρδιά μου άρρωστη
αυτό που νιώθω πρέπει να το τερματίσω
Γιατί την πιο ακατάλληλη στιγμή
γιατί εγώ να σ’ αγαπήσω
γιατί, δε θα ‘μαστε ποτέ μαζί
δε θα μπορώ τα δυο σου χείλη να φιλήσω
|
Ήthela chróno na skeftó
épsachna lógo na piastó
na me dikeologíso
évriska pánta aformés
s’ aftés tis dískoles stigmés
ton póno mu me ema zografízo
Giatí tin pio akatállili stigmí
giatí egó na s’ agapíso
giatí, de tha ‘maste poté mazí
de tha boró ta dio su chili na filíso
Niótho gia próti mu forá
na perpató polí psilá
ma an péso tha chtipíso
ime se fási ágnosti
ke i kardiá mu árrosti
aftó pu niótho prépi na to termatíso
Giatí tin pio akatállili stigmí
giatí egó na s’ agapíso
giatí, de tha ‘maste poté mazí
de tha boró ta dio su chili na filíso
|