Ίδια ιστορία όπου πάω μ’ ακολουθεί,
σε κάθε αγάπη τελικά,
αμφιβολία καίει την ψυχή,
σαν τιμωρία είν΄ η φωτιά.
Κανείς δε μου ‘πε όμως το γιατί,
κανείς, ούτε εσύ !
Ούτε και εσύ !
Γιατί είναι έτσι η ζωή,
χωρίς καθόλου στοργή.
Με διατάζεις να ζω
και μ’ εκτελείς εν ψυχρώ.
Γιατί είναι έτσι η ζωή,
αγώνας κι όχι γιορτή.
Όμως φτάνει.
Τι έχω κάνει;
Πες μου.Τι φταίω εγώ;
Δεν έχω κάνει κακό
κι εσύ το ξέρεις καλά,
μα παίζεις πάλι σκληρά.
Γιατί είναι έτσι η ζωή,
χωρίς καθόλου ντροπή.
Όμως φτάνει.
Τώρα, φτάνει.
Πάντοτε η τύχη με προδίδει με φιλί,
με εγκαταλείπει ξαφνικά.
Η θλίψη όμως, δίπλα μου πιστή,
ούτε μια ελπίδα δεν κερνά.
Κανείς δε μου ’πε όμως το γιατί,
κανείς, ούτε εσύ!
Ούτε και εσύ!
|
Ίdia istoría ópu páo m’ akoluthi,
se káthe agápi teliká,
amfivolía kei tin psichí,
san timoría in΄ i fotiá.
Kanis de mu ‘pe ómos to giatí,
kanis, ute esí !
Oíte ke esí !
Giatí ine étsi i zoí,
chorís kathólu storgí.
Me diatázis na zo
ke m’ ektelis en psichró.
Giatí ine étsi i zoí,
agónas ki óchi giortí.
Όmos ftáni.
Ti écho káni;
Pes mu.Ti fteo egó;
Den écho káni kakó
ki esí to kséris kalá,
ma pezis páli sklirá.
Giatí ine étsi i zoí,
chorís kathólu ntropí.
Όmos ftáni.
Tóra, ftáni.
Pántote i tíchi me prodídi me filí,
me egkatalipi ksafniká.
I thlípsi ómos, dípla mu pistí,
ute mia elpída den kerná.
Kanis de mu ’pe ómos to giatí,
kanis, ute esí!
Oíte ke esí!
|