Πριν ένα χρόνο, μην ξεχνάς,
πέθαινες μες στην αγκαλιά μου,
τώρα σαν ξένο με κοιτάς
και φεύγεις μακριά μου
Και γίναμε αγνώριστοι
και γίναμε αγνώριστοι
εμείς οι δυο αγάπη μου
που ήμασταν αχώριστοι
Μη με ρωτήσεις πως περνώ
και πως αισθάνομαι για σένα
σε σκέφτομαι σ’ αναζητώ
και ζω απελπισμένα
Και γίναμε αγνώριστοι
και γίναμε αγνώριστοι
εμείς οι δυο αγάπη μου
που ήμασταν αχώριστοι
|
Prin éna chróno, min ksechnás,
péthenes mes stin agkaliá mu,
tóra san kséno me kitás
ke fevgis makriá mu
Ke giname agnóristi
ke giname agnóristi
emis i dio agápi mu
pu ímastan achóristi
Mi me rotísis pos pernó
ke pos esthánome gia séna
se skéftome s’ anazitó
ke zo apelpisména
Ke giname agnóristi
ke giname agnóristi
emis i dio agápi mu
pu ímastan achóristi
|