Μια άδεια εξέδρα η ζωή μου
Σβηστοί οι προβολείς κι όλα τα φώτα
Τις νύχτες περιμένουνε μαζί μου
Να ’ρθεις και ν’ ανάψουν όπως πρώτα
Γίνε βροχή κι έλα απόψε
Κάνε με να στάζω απ’ τα φιλιά
Γίνε βροχή κι έλα απόψε
Πάρε με αυτή τη νύχτα αγκαλιά
Ετοίμασα μιαν άνοιξη για σένα
Με πάθος κι άλλη τόσο αγωνία
Γυαλίζω όσα έχω φυλαγμένα
Λουστράρω της καρδιάς κάθε γωνία
|
Mia ádia eksédra i zoí mu
Svisti i provolis ki óla ta fóta
Tis níchtes periménune mazí mu
Na ’rthis ke n’ anápsun ópos próta
Gine vrochí ki éla apópse
Káne me na stázo ap’ ta filiá
Gine vrochí ki éla apópse
Páre me aftí ti níchta agkaliá
Etimasa mian ániksi gia séna
Me páthos ki álli tóso agonía
Gialízo ósa écho filagména
Lustráro tis kardiás káthe gonía
|