Στέκομαι στο τοίχο ξανά και μου ρίχνεις λόγια μπερδεμένα
και για ακόμα μία φορά γελάς μ’ εμένα
σαν ταινία μιας εποχής που τα χρώματα είναι σβησμένα
στέκεσαι απλός θεατής και ζεις στο ψέμα
οέ, οέ, οέ κι αλλάζω τα όνειρα
οέ, οέ,οέ εγώ μ’ εσένα
οέ, οέ, οέ αντίθετα κι όμορα
οέ, οέ, οέ, εγώ μ’εσένα
Θέλει ο έρωτάς σου ψυχή που όλο τραγουδάει στο σκοτάδι
και με βγάζει απ’ τη φυλακή με ένα χάδι
σαν ένα παιχνίδι η ζωή ότι και να κάνω με τρολάρει
δε το βάζω κάτω στιγμή κι αρχίζω πάλι
|
Stékome sto ticho ksaná ke mu ríchnis lógia berdeména
ke gia akóma mía forá gelás m’ eména
san tenía mias epochís pu ta chrómata ine svisména
stékese aplós theatís ke zis sto pséma
oé, oé, oé ki allázo ta ónira
oé, oé,oé egó m’ eséna
oé, oé, oé antítheta ki ómora
oé, oé, oé, egó m’eséna
Théli o érotás su psichí pu ólo tragudái sto skotádi
ke me vgázi ap’ ti filakí me éna chádi
san éna pechnídi i zoí óti ke na káno me trolári
de to vázo káto stigmí ki archízo páli
|