|
Εγώ μιλώ με τα πουλιά,
με τ’ άστρα, με τα σύννεφα,
έχω στα πόδια μου φτερά,
του αλόγου έχω βήμα.
Εγώ μιλώ στις θάλασσες,
στα άγρια τα κύματα,
έχω δελφίνια μέσα μου
και στο κορμί μου αλμύρα.
Πες στη μάνα μου να μην ανησυχεί,
και στο γέρο μου πως είμαι ακόμα εκεί,
πες στους φίλους μου πως άναψα φωτιά
και σε κείνη, σε κείνη «έχε γεια».
Εγώ μιλώ με τα βουνά,
τον άγριο τον άνεμο,
έχω ποτάμια μέσα μου
τα χέρια μου είναι δέντρα.
Εγώ μιλώ στα ξωτικά,
στους δράκους και στις μάγισσες
έχω νεράιδες μέσα μου
και πίνω απ’ τη στέρνα.
Πες στη μάνα μου να μην ανησυχεί,
και στο γέρο μου πως είμαι ακόμα εκεί,
πες στους φίλους μου πως άναψα φωτιά
και σε κείνη, σε κείνη «έχε γεια».
|
Egó miló me ta puliá,
me t’ ástra, me ta sínnefa,
écho sta pódia mu fterá,
tu alógu écho víma.
Egó miló stis thálasses,
sta ágria ta kímata,
écho delfínia mésa mu
ke sto kormí mu almíra.
Pes sti mána mu na min anisichi,
ke sto géro mu pos ime akóma eki,
pes stus fílus mu pos ánapsa fotiá
ke se kini, se kini «éche gia».
Egó miló me ta vuná,
ton ágrio ton ánemo,
écho potámia mésa mu
ta chéria mu ine déntra.
Egó miló sta ksotiká,
stus drákus ke stis mágisses
écho neráides mésa mu
ke píno ap’ ti stérna.
Pes sti mána mu na min anisichi,
ke sto géro mu pos ime akóma eki,
pes stus fílus mu pos ánapsa fotiá
ke se kini, se kini «éche gia».
|
