Χίλιες αναμνήσεις
σαν σπασμένα τζάμια
όλες με ματώνουνε
και για σένα λένε
Τ’ αποτσίγαρά μου
μέσα στα φλιτζάνια
όνειρα σβησμένα
μα βαθιά με καίνε
Γυαλιά καρφιά τα άφησες
γυαλιά καρφιά πατάω
εσύ αλλού περπάτησες
και εγώ εδώ πονάω
Όλα άνω κάτω
ρούχα και στρωσίδια
όλα τα `χω αφήσει
και σε περιμένω
Πίνω αφηρημένα
από δυο ποτήρια
κι απ’ τους δυο μας τώρα
μόνο εγώ πεθαίνω
Γυαλιά καρφιά τα άφησες
γυαλιά καρφιά πατάω
εσύ αλλού περπάτησες
και εγώ εδώ πονάω
|
Chílies anamnísis
san spasména tzámia
óles me matónune
ke gia séna léne
T’ apotsígará mu
mésa sta flitzánia
ónira svisména
ma vathiá me kene
Gialiá karfiá ta áfises
gialiá karfiá patáo
esí allu perpátises
ke egó edó ponáo
Όla áno káto
rucha ke strosídia
óla ta `cho afísi
ke se periméno
Píno afiriména
apó dio potíria
ki ap’ tus dio mas tóra
móno egó petheno
Gialiá karfiá ta áfises
gialiá karfiá patáo
esí allu perpátises
ke egó edó ponáo
|