Γυάλινα φεγγάρια | Giálina fengária

Μάτια φεγγάρια μ’ ασήμι μου βάφουν τα χείλη
Κι εσύ σαν κοχύλι φυλάς θησαυρούς
Μες στο βελούδο καιρούς

Νύχτα που δεν ξημερώνει και τρέχεις στο σώμα
Τριαντάφυλλο στόμα μ’ αγγέλου πνοή
φιλάς κι είμ’ αθάνατη

Άστρο βγες στο διάστημα σε χορούς ουρανούς
Της καρδιάς το ανάστημα ξεπερνά και Θεούς

Γυάλινα φεγγάρια υγρά μαργαριτάρια
Στα μάτια σου γυαλίζουν κι εμένα καθρεφτίζουν
Είσαι ό,τι έχω τα πάντα για ν’ αντέχω

Γυάλινα φεγγάρια στου έρωτα τα χνάρια
Περπάτησα και πάω κι απ’ το Θεό ζητάω
Να ζεις να σ’ αγαπάω για πάντα στους αιώνες. Αμήν

Έρωτας μες στο μετάξι γελάς κι αιωρείσαι
Χαράς βλέμμα είσαι και μέσα μου ζεις
Κύμα φωτός και γιορτής

Βγες παραμύθι μου ζήσε, ενώνω δυο κόσμους
Με σμύρνα και δυόσμους, σε μια σου ματιά
Να δώ χίλια θαύματα

Mátia fengária m’ asími mu váfun ta chili
Ki esí san kochíli filás thisavrus
Mes sto veludo kerus

Níchta pu den ksimeróni ke tréchis sto sóma
Triantáfillo stóma m’ angélu pnoí
filás ki im’ athánati

Άstro vges sto diástima se chorus uranus
Tis kardiás to anástima kseperná ke Theus

Giálina fengária igrá margaritária
Sta mátia su gialízun ki eména kathreftízun
Ise ó,ti écho ta pánta gia n’ antécho

Giálina fengária stu érota ta chnária
Perpátisa ke páo ki ap’ to Theó zitáo
Na zis na s’ agapáo gia pánta stus eónes. Amín

Έrotas mes sto metáksi gelás ki eorise
Charás vlémma ise ke mésa mu zis
Kíma fotós ke giortís

Oges paramíthi mu zíse, enóno dio kósmus
Me smírna ke diósmus, se mia su matiá
Na dó chília thafmata