Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι’ αυτό έχει φτερά.
Έρωτας τον επείραξε,
γι’ αυτό όλο γελά.
Στα πανηγύρια, αχ, γυρίζει,
κίτρο και πεύκο, ωχ, μυρίζει.
Το όνομα του ξέχασε,
τα σύνορα ξεπέρασε,
μα εμένα λαχταρά
κι εδώ ξαναγυρνά.
Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι’ αυτό έχει φτερά.
Η μοίρα τον εδίδαξε
σε λεύτερη αγκαλιά.
Δρόμος κι αγάπη η ζωή του,
ζάλη γλυκιά κάθε φιλί του.
Με το κλαρίνο μάζεψε
τις πίκρες και τις πλάνεψε
και περπατοπετά
μ’ εμένα αγκαλιά.
|
Giftissa ton evízakse,
gi’ aftó échi fterá.
Έrotas ton epirakse,
gi’ aftó ólo gelá.
Sta panigiria, ach, girízi,
kítro ke pefko, och, mirízi.
To ónoma tu kséchase,
ta sínora ksepérase,
ma eména lachtará
ki edó ksanagirná.
Giftissa ton evízakse,
gi’ aftó échi fterá.
I mira ton edídakse
se lefteri agkaliá.
Drómos ki agápi i zoí tu,
záli glikiá káthe filí tu.
Me to klaríno mázepse
tis píkres ke tis plánepse
ke perpatopetá
m’ eména agkaliá.
|