Κομμένη ανάσα δίχως μια φωνή,
παίζω τα μπάσα στο δικό σου το κορμί
κι ανασηκώνω το σεντόνι σαν αυλαία.
Με τέτοια λύσσα και ορμή
να ξαναπαίξω τη σκηνή
σαν να `ναι η πράξη η τελευταία.
Γυμνό, σ’ είδα στον ύπνο μου γυμνό,
ξυπνώ κι έχω το στόμα σου στο στόμα.
Γυμνό, σ’ είδα στον ύπνο μου γυμνό,
ξυπνώ και ζω με τ’ όνειρό μου ακόμα.
Φωτιά και λάβρα για μας η επαφή,
άμα ταιριάξει το κορμί μ’ άλλο κορμί
είν’ η συνάντηση μεγάλη και μοιραία.
Κι όσα δεν ζήσαμε μαζί
η φαντασία μας τα ζει
και μας ταιριάζει πιο ωραία.
|
Komméni anása díchos mia foní,
pezo ta bása sto dikó su to kormí
ki anasikóno to sentóni san avlea.
Me tétia líssa ke ormí
na ksanapekso ti skiní
san na `ne i práksi i teleftea.
Gimnó, s’ ida ston ípno mu gimnó,
ksipnó ki écho to stóma su sto stóma.
Gimnó, s’ ida ston ípno mu gimnó,
ksipnó ke zo me t’ óniró mu akóma.
Fotiá ke lávra gia mas i epafí,
áma teriáksi to kormí m’ állo kormí
in’ i sinántisi megáli ke mirea.
Ki ósa den zísame mazí
i fantasía mas ta zi
ke mas teriázi pio orea.
|