Ας ήταν η συγγνώμη
φιλί σε σταυροδρόμι
που τ’ άφησες μια μέρα
αντί για καλημέρα.
Ας ήτανε κι η τύψη
φιλί που το ‘χεις κρύψει,
για να μου το χαρίσεις,
όταν ξαναγυρίσεις.
Γύρισε, κλειδί στην πόρτα γύρισε.
Γλυκό μου στόμα, μίλησε
ν’ ακούει κι η καρδιά.
Ας ήτανε το δάκρυ
στου στεναγμού την άκρη
τα μάτια σου να υγραίνει
και να τα ομορφαίνει.
Ας ήτανε κι η μετάνοια
πληγή στην περηφάνια,
να γύριζες σε μένα
με τα μαλλιά λυμένα.
|
As ítan i singnómi
filí se stavrodrómi
pu t’ áfises mia méra
antí gia kaliméra.
As ítane ki i típsi
filí pu to ‘chis krípsi,
gia na mu to charísis,
ótan ksanagirísis.
Girise, klidí stin pórta girise.
Glikó mu stóma, mílise
n’ akui ki i kardiá.
As ítane to dákri
stu stenagmu tin ákri
ta mátia su na igreni
ke na ta omorfeni.
As ítane ki i metánia
pligí stin perifánia,
na girizes se ména
me ta malliá liména.
|