Τα δευτερόλεπτα πονάνε,
οι ώρες με σκοτώνουνε.
Τα μάτια σου που με ξεχνάνε,
σε ποια Ανατολή σε πάνε,
ποιους έρωτες σκλαβώνουνε;
Ένα εκατομμύριο νύχτες περιμένω,
πέφτω στη φωτιά σου και δε θέλω να σωθώ.
Κι όπως λιώνω σήμερα, έτσι θα σε θέλω,
ένα εκατομμύριο φορές αν γεννηθώ.
Οι νύχτες τώρα δεν τελειώνουν,
οι μέρες δεν αντέχονται.
Τα χείλη σου που με παιδεύουν,
σε ποια χαμόγελα αλητεύουν,
πού ξεδιψούν, πού χαίρονται;
Ένα εκατομμύριο νύχτες περιμένω,
πέφτω στη φωτιά σου και δε θέλω να σωθώ.
Κι όπως λιώνω σήμερα, έτσι θα σε θέλω,
ένα εκατομμύριο φορές αν γεννηθώ.
|
Ta defterólepta ponáne,
i óres me skotónune.
Ta mátia su pu me ksechnáne,
se pia Anatolí se páne,
pius érotes sklavónune;
Έna ekatommírio níchtes periméno,
péfto sti fotiá su ke de thélo na sothó.
Ki ópos lióno símera, étsi tha se thélo,
éna ekatommírio forés an gennithó.
I níchtes tóra den teliónun,
i méres den antéchonte.
Ta chili su pu me pedevun,
se pia chamógela alitevun,
pu ksedipsun, pu cheronte;
Έna ekatommírio níchtes periméno,
péfto sti fotiá su ke de thélo na sothó.
Ki ópos lióno símera, étsi tha se thélo,
éna ekatommírio forés an gennithó.
|