|
Περπατάω ζαλισμένη στη βροχή
γλιστράει ο δρόμος
λες και σταμάτησε ο χρόνος
περπατάω σε μια πόλη σκοτεινή
που με τρομάζει
στο πουθενά πάλι με βγάζει
Γύρω μου φώτα και φασαρία
και στο μυαλό μου ενοχές
που σε αφήνω να με σκοτώνεις
και μ’ ένα αντίο να με καις
Γύρω μου φώτα και φασαρία
και φωτεινές επιγραφές
και ένας άγνωστος που με ρωτάει
τι έχεις κορίτσι μου και κλαις
και τώρα τι του λες
Περπατάω στα τυφλά και προχωράω
όμως δεν έχω που να πάω
παραδίνομαι στη μοίρα μου
ξανά λάθη μετράω
και όμως ακόμα σ’ αγαπάω
Γύρω μου φώτα και φασαρία
και στο μυαλό μου ενοχές
που σε αφήνω να με σκοτώνεις
και μ’ ένα αντίο να με καις
Γύρω μου φώτα και φασαρία
και φωτεινές επιγραφές
και ένας άγνωστος που με ρωτάει
τι έχεις κορίτσι μου και κλαις
και τώρα τι του λες
|
Perpatáo zalisméni sti vrochí
glistrái o drómos
les ke stamátise o chrónos
perpatáo se mia póli skotiní
pu me tromázi
sto puthená páli me vgázi
Giro mu fóta ke fasaría
ke sto mialó mu enochés
pu se afíno na me skotónis
ke m’ éna antío na me kes
Giro mu fóta ke fasaría
ke fotinés epigrafés
ke énas ágnostos pu me rotái
ti échis korítsi mu ke kles
ke tóra ti tu les
Perpatáo sta tiflá ke prochoráo
ómos den écho pu na páo
paradínome sti mira mu
ksaná láthi metráo
ke ómos akóma s’ agapáo
Giro mu fóta ke fasaría
ke sto mialó mu enochés
pu se afíno na me skotónis
ke m’ éna antío na me kes
Giro mu fóta ke fasaría
ke fotinés epigrafés
ke énas ágnostos pu me rotái
ti échis korítsi mu ke kles
ke tóra ti tu les
|
