Πότε έσβηνες μικρή
Τα γενέθλια κεριά σου
Πότε ήρθε κι η στιγμή
Που άνοιξες φτερά δικά σου
Κι όπως τρέχει η ζωή
Να κι ο έρωτας μπροστά σου
Χθες σε άφησα παιδί
Κι είσαι μάνα για φαντάσου
Γυναίκα εσύ, της γης θεά
Να κάνεις θαύματα πολλά
Για της καρδιάς τη χάρη
Είπε! Και σ’ έπλασε ο Θεός
Και έχει η ζωή μας φως
Κι ο έρωτας φεγγάρι
Μεγαλώνεις κι η χαρά
Του παιδιού απ’ το παιδί σου
Η πιο όμορφη στεριά
Στο ταξίδι της ζωής σου
Κι όσο γέρνεις σαν κορφή
Που τη δέρνουν οι χειμώνες
Παίρνεις τη γλυκιά μορφή
Των αγίων στις εικόνες
|
Póte ésvines mikrí
Ta genéthlia keriá su
Póte írthe ki i stigmí
Pu ánikses fterá diká su
Ki ópos tréchi i zoí
Na ki o érotas brostá su
Chthes se áfisa pedí
Ki ise mána gia fantásu
Gineka esí, tis gis theá
Na kánis thafmata pollá
Gia tis kardiás ti chári
Ipe! Ke s’ éplase o Theós
Ke échi i zoí mas fos
Ki o érotas fengári
Megalónis ki i chará
Tu pediu ap’ to pedí su
I pio ómorfi steriá
Sto taksídi tis zoís su
Ki óso gérnis san korfí
Pu ti dérnun i chimónes
Pernis ti glikiá morfí
Ton agion stis ikónes
|