Χρόνια και χρόνια τώρα τριγυρνώ
σαν πουλί περιπλανώμενο
μες την ξενιτιά μες τη μοναξιά
που δεν την αντέχω άλλο πια
γιατί νοσταλγώ γιατί λαχταρώ
την αγάπη μου και το χωριό
Και η αγάπη μου στην Ικαριά
έχει μαύρο πόνο στην καρδιά
δίχως συντροφιά δίχως αγκαλιά
δίχως τα γλυκά μου τα φιλιά
κι αφού με πονά κι αφού μ’ αγαπά
είναι κρίμα να ‘ναι μοναχιά
Να πάρω θέλω την απόφαση
και θα πάω στ’ όμορφο νησί
θέλω να της πω πως την αγαπώ
και μια μέρα θα την παντρευτώ
μες την Ικαριά μια γλυκιά βραδιά
θα το κάψουμε με τα βιολιά
Και θα χορέψουμε μαζί κι οι δυο
το σκοπό τον Ικαριώτικο
θα γλεντήσουμε, θα μεθύσουμε
τους καημούς θα λησμονήσουμε
μες την Ικαριά και σαν τα πουλιά
θα ‘χουμε κι οι δυο ζεστή φωλιά
|
Chrónia ke chrónia tóra trigirnó
san pulí periplanómeno
mes tin ksenitiá mes ti monaksiá
pu den tin antécho állo pia
giatí nostalgó giatí lachtaró
tin agápi mu ke to chorió
Ke i agápi mu stin Ikariá
échi mavro póno stin kardiá
díchos sintrofiá díchos agkaliá
díchos ta gliká mu ta filiá
ki afu me poná ki afu m’ agapá
ine kríma na ‘ne monachiá
Na páro thélo tin apófasi
ke tha páo st’ ómorfo nisí
thélo na tis po pos tin agapó
ke mia méra tha tin pantreftó
mes tin Ikariá mia glikiá vradiá
tha to kápsume me ta violiá
Ke tha chorépsume mazí ki i dio
to skopó ton Ikariótiko
tha glentísume, tha methísume
tus kaimus tha lismonísume
mes tin Ikariá ke san ta puliá
tha ‘chume ki i dio zestí foliá
|