Έτσι είν η αγάπη σαν βήματα έξω απ την πόρτα
σαν την βροχή που γλιστράει στου πάρκου τα φώτα
μέσα στην νύχτα σε ψάχνει πιο μόνη από πρώτα
Θέλει να βρει κουράγιο να στο πει
Έτσι είν’ η αγάπη ένας άνεμος σ’ άδεια μπαλκόνια
όνειρα αφήνει όταν φεύγει και κρύα σεντόνια
μες τους σταθμούς ταξιδεύει σε γκρίζα βαγόνια
και μένει πάλι μόνη στη σιωπή
Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει…
Όταν η αγάπη τελειώνει ζητάει να φύγει
ξέρει σ’ αυτό το παιχνίδι πως ήτανε λίγη
κι όταν ξανά στο σκοτάδι σιωπή την τυλίγει
μόνη τους δρόμους παίρνει να σωθεί
Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει…
|
Έtsi in i agápi san vímata ékso ap tin pórta
san tin vrochí pu glistrái stu párku ta fóta
mésa stin níchta se psáchni pio móni apó próta
Théli na vri kurágio na sto pi
Έtsi in’ i agápi énas ánemos s’ ádia balkónia
ónira afíni ótan fevgi ke kría sentónia
mes tus stathmus taksidevi se gkríza vagónia
ke méni páli móni sti siopí
Ach i agápi
pái monáchi
Ach i agápi
pái…
Όtan i agápi telióni zitái na fígi
kséri s’ aftó to pechnídi pos ítane lígi
ki ótan ksaná sto skotádi siopí tin tilígi
móni tus drómus perni na sothi
Ach i agápi
pái monáchi
Ach i agápi
pái…
|