|
Πως από τα χείλη μου να βγουν
κουβέντες να σε συγχωρούν
και λέξεις που γι’ αγάπη να μιλούν,
Πως, να συγχωρήσω το κακό
που μου `χεις κάνει δεν μπορώ,
καταραμένο μου εγώ με κυβερνάς
δε με λυπάσαι, με τυραννάς.
Θα καίγομαι απ’ τη φωτιά
που εκείνη ζεσταίνει,
θα πνίγομαι απ’ τα φιλιά
που εκείνος σου παίρνει,
θα `μαι κολλημένη, αγαπημένη,
μα η αγάπη, αγάπη μου, ποτέ δεν πεθαίνει.
Μια συγγνώμη μόνο δεν αρκεί
από τα χείλη σου κι αν βγει
η προδομένη μου ψυχή να γιατρευτεί,
βγάζεις τον κακό μου εαυτό
εσύ με σπρώχνεις στον γκρεμό,
καταραμένο μου εγώ με κυβερνάς
δε με λυπάσαι, με τυραννάς.
Θα καίγομαι απ’ τη φωτιά
που εκείνη ζεσταίνει,
θα πνίγομαι απ’ τα φιλιά
που εκείνος σου παίρνει,
θα `μαι κολλημένη, αγαπημένη,
μα η αγάπη, αγάπη μου, ποτέ δεν πεθαίνει.
Ποτέ δεν πεθαίνει.
|
Pos apó ta chili mu na vgun
kuvéntes na se sigchorun
ke léksis pu gi’ agápi na milun,
Pos, na sigchoríso to kakó
pu mu `chis káni den boró,
kataraméno mu egó me kivernás
de me lipáse, me tirannás.
Tha kegome ap’ ti fotiá
pu ekini zesteni,
tha pnígome ap’ ta filiá
pu ekinos su perni,
tha `me kolliméni, agapiméni,
ma i agápi, agápi mu, poté den petheni.
Mia singnómi móno den arki
apó ta chili su ki an vgi
i prodoméni mu psichí na giatrefti,
vgázis ton kakó mu eaftó
esí me spróchnis ston gkremó,
kataraméno mu egó me kivernás
de me lipáse, me tirannás.
Tha kegome ap’ ti fotiá
pu ekini zesteni,
tha pnígome ap’ ta filiá
pu ekinos su perni,
tha `me kolliméni, agapiméni,
ma i agápi, agápi mu, poté den petheni.
Poté den petheni.
|
